ബന്ധങ്ങളുടെ കെട്ടുപാടില്ലാതെ ,
സുഹൃത്തുക്കലൊന്നുമില്ലതെ ,
ഒരു കൂട്ടുകാരനില്ലതെ  ഏകാന്തപഥികയായ്‌
ഈ വർണ്ണ പ്ര പ ഞ്ചത്തിൽ  ജീവിക്കുവാൻ
ഞാൻ കൊതിച്ചു .കുറച്ചു  നിമിഷത്തേക്കെങ്കിലും .
വിജനമായ ,വിസ്തൃതമായ ഒരു പാത
എൻ  കണ്മുന്നിൽ  തെളിഞ്ഞു .
പ്രണയത്തിന്റെ  ഓർമ്മപ്പൂക്കൾ,ഗുൽമോഹർ.........
ആ വഴിനീളെ  പൂത്ത്തളിർത്ത്   നില്ക്കുന്നു .
ആ വാകമരങ്ങൽക്കിടയിലൂടെ  ഞാൻ  നടന്നു .
അവയിൽ  ചുവപ്പും  മഞ്ഞയും പൂക്കൾ
ഇടകലർന്നു  നില്ക്കുന്നു .
മന്ദമാരുതന്റെ  ലാളനമേറ്റ്  ആ പൂക്കൾ
തൂവൽപോലെ  പൊഴിയുന്നു .
അവയിൽ ഒന്ന് എന്റെ  മുഖത്തേക്കും  വീണു.
ആ പാതയിൽ സ്ഥാപിച്ചിരുന്ന ഒരു ബെഞ്ചിൽ
ഞാൻ ഇരുന്നു.
കുറച്ചു ദൂരെയായ്  സ്വസ്ഥമായ് ഒഴുകുന്ന
മലിനവിമുക്തമായ പുഴ.
എത്ര നേരമായി ഇരുന്നാലും  മടുപ്പ്
തോന്നാത്ത കാഴ്ച.


ഈ നിമിഷത്തിൽ ഞാൻ മനസ്സിലാക്കി:
പ്രണയം -ഒരു ബന്ധമോ,ബന്ധനമോ അല്ല,
മറിച്ച്  ആർക്കും എന്തിനോടും തോന്നാവുന്ന
നിസ്വാർഥമായ  ഒരു അവസ്ഥ മാത്രം .
അത് സുന്ദരമാണ്,അനഖമാണ് ,അമൂല്യമാണ് .
അതിനെ അറിയുക ,ഹൃദയത്തിൽ വരവേൽക്കുക .