നമ്മുടെ കേരളനാട്ടിലെ മരങ്ങൾക്കും പുഴകൾക്കും തിരകൾക്കും മാത്രമല്ല , ആകാശത്തിനും ഒരു പ്രത്യേക ഭംഗിയാ....
എത്ര കണ്ടാലും കൊതി തീരാത്ത ഭംഗി!
ചിലപ്പോൾ പല രൂപങ്ങളിൽ ആവാം...ചിലപ്പോൾ പല നിറങ്ങളിൽ ആവാം....
അവയെ നോക്കി ഇരിക്കുമ്പോൾ ചിലരുടെ "എന്താ, മേലോട്ടും നോക്കി ഇരിക്കുന്നെ?" എന്നുള്ള ചോദ്യങ്ങൾ ഒക്കെ കാറ്റിൽ പറത്താൻ തോന്നും.
മേഘങ്ങളും എന്റെ മനസ്സും കൂടി എന്തോ ഒരു അദൃശ്യമായ നൂൽ കൊണ്ട് ബന്ധിപ്പിച്ചതാണെന്ന് തോന്നാറുണ്ട്.
അവ ചിരിക്കുമ്പോൾ ഞാനും ചിരിക്കും , മേഘം കറുക്കുമ്പോൾ എനിക്കും പറയാൻ അറിയാത്ത ഒരു സങ്കടമാണ്.
ഇത്രയും പ്രണയം മേഘങ്ങളോട് ഉണ്ടെന്ന് മനസ്സിലാക്കാൻ വാനോളം കെട്ടിടങ്ങൾ നിറഞ്ഞ നഗരത്തിലേക്ക് വരേണ്ടി വന്നു.
മേഘങ്ങളേ അങ്ങനെ കാണാനേ ഇല്ല. ഇനി യാത്രക്കിടയിൽ വെച്ച കണ്ടെങ്കിലും ഒന്ന് കൺ ചിമ്മുമ്പോഴേക്ക് ഗോപുരങ്ങൾ മുന്നിൽ വരും... അപ്പാർട്മെന്റ്‌സും കമ്പനികളും എന്ന് വേണ്ട, ആകാശക്കാഴ്ച മറയ്ക്കാൻ പാകത്തിന് സകലതും ഉണ്ട്.
ഇപ്പോൾ ഏറ്റവും കൊതിക്കുന്ന പലതിൽ ഒന്നാണ്- കൊതി തീരുവോളം ആ മേഘക്കാഴ്ച ഒന്ന് കാണണം.
ആന ആകുന്നതും, സിംഹം ആകുന്നതും ചിലപ്പോൾ ഒരു കുഞ്ഞു പൈതൽ ആകുന്നതും കാണുമ്പോൾ ആ പഴയ കുട്ടിയായ് ഞാൻ വീണ്ടും മാറും.
ആകാശത്തിലെ ചായക്കൂട്ടുകളും മേഘങ്ങളുടെ ചിത്രരചനയും എത്ര കണ്ടാലും മതി വരാത്ത കാഴ്ച തന്നെ.
